Öyle Bir Yitirmiştim ki Seniseni öyle çok yitirmiştim ki farketmezdi varlığınla yokluğun alıp götürmüştü sanki seni gizli bir el bilinmedik yerlere seni öyle çok yitirmiştim ki gözlerin sanki o gözler değildi el ele tutuştuğumuzda kanatlanıp uçan sanki biz değildik akşamın hafif karanlığında yokuş yukarı bir patikayı tırmanırken yol kenarında bulduğumuz çiçekleri bir birimize verme yarışına giren sanki biz değildik seni öyle amansız yitirmiştim ki bir şey duymayacak kadar seni gördüğümde kalbimin atışları aynı kalacak kadar vedalaşırken sana sarıldığımda öyle müthiş yitirmiştim ki seni aklıma gelmeyecek kadar günlerce sesini duyduğumda yüreğim hoplamayacak içim burkulmayacak kadar seni üzdüğümde ışıl ışıl kıpırdayan pırlanta gözlerin bir anı bile değildi fi tarihinde kalan sana biricik kuzum diyen seninle dünyanın en mutlu kişisi olan sanki ben değildim çok şükür çok şükür çok şükür ki sona erdi bu kâbus sen yine bendesin sen bunu bilmesen de kalbimdeki eski yerindesin duacıyım bir şarkıya seni bana getiren hani bir şarkı vardı ya içim ürperirdi sen okurken içinde sevgi de vardı umut da ama onu sen okuduğunda şarkı değil bir büyü olurdu ağzında işte o şarkıyı dinledim bir daha hiç kimse senin kadar güzel okumasa da senin yorumunu getirdi bana sen kulağımda çınladın bir ışıltı yağmuru içinde sanki hiç kaybolmamışsın gibi yine kondun yüreğimin tam üstüne |
bir anı bile değildi fi tarihinde kalan
sana biricik kuzum diyen
seninle dünyanın en mutlu kişisi olan
sanki ben değildim
harika dizelerdi. kutlarım.