Aşk Korkusu
Aşk ufak ufak yoklar gönül kıyılarını
Önce hiç çaktırmadan açar kalbin kapılarını Sonra öyle bir yerleşir ki oraya çıkarabilene aşk olsun Çektirir kurbanına dünyanın en büyük acılarını Aşkın pençesi dağladıkça göğsün içini Âşık bulamaz artık kendinde kurtulma gücünü Artık sevgiliden başka gözü bir şeyi görmez Aşk bıraktırır krallara tahtını tacını Aşk öyle bir dolar ki ellerini kurbanına Onu bilinmedik uçurumlara sürükler Sevenler azap deryasında savrulurken bir o yana bir bu yana Daha nice acılar pusularda onları bekler Ben korkuyorum yine âşık olmaktan Yalnızca seveyim derken felâketi bulmaktan Gönüllü bir tutsak olarak aşkın elinde Hiç çıkamayacağım bir labirentte kalmaktan |