![]() KARANLIK
Karanlık, içimde yüzüyorsun,
Yıldızlara, aya, bütün canlılara, Set çekerek ruhuma giriyorsun, Dostluğumuz zirveye ulaşınca, Gönlümün iklimini suluyorsun… İnsan, cin uyur; Ruhum gezer uzun uzun, Kâh çağlar, kâh çağlamaz, Zorluklar karşında asla ağlamaz. Akıl denen varlık anlamaya çalışır kendini, Yerlere ve göklere bakınca hatırlar Rabbini. Karanlıklar, yalnızlıklar ve ötesi, Ruhumdaki mıknatısı aklıma verir, Duygularım damarından fırlayınca, Beynimin hücrelerini harekete geçirir… Etim, tırnağımı kucaklamış doğuştan beni, Tırnak büyür, et sarar ibretlik bedenimi, Tırnak etsiz olmaz; et de tırnaksız, İnsan asla yaşayamaz mâneviyatsız… 01.12.1990 Konya |