GÜL VE BÜLBÜL
Baharda gönlümün gülleri açtı.
Ol...Gülşende bülbüller neş’eler saçtı. Mevsime doymadan bıraktı kaçtı. Hazan oldu gönlüm,neyleyim oy!.. Gül bülbüle aşık,bülbül de güle, Hasretten göz yaşı dödü bir sele. Seher vakti bülbül kaçarmı? göle. Dağ,taş yandı ahımdan bulamadım oy!.. Ey bülbül melcein neresi söyle, Kaldım çöllerde olurmu ? Böyle. İçini doldur hüzün veren o ney le, Hasretinle yanıp kül oldum ay!.. Sen varken viraneler gülşendi, Uçup gittin,kalan yollar gücendi. Gel artık bülbül,otağın bezendi, El salladı kanat çırptı tutamadım oy!.. Görecek diye korktuğum o eller, Tek vücut sarılan o ince beller Gizli gizli buluştuğumuz o yerler Diz boyu çiçek açtı,deremedim oy!.. |