sesi uç verir memelerinde uzun geceninsen ki gül ömrü kurudukça dudakta göğsüne askılanmış bir çocuk kaldım hüzün diyorsun durup dururken yarama..gece saplı yarasa çığlıklarla erir gümüş renkli asma asılır tüylere kıpkızıl bozulan bağ kılçıkları sen ki yatılı kaldığım gövde..eylüllere çitlere..seslensem adın geçer güvercin güvercin adlarıyla çağrılır tüm kasabalar yarasa dudaklara sesi soyun çığlıklar geç ucunda memelerin çeşme başı topallayan şafak mavi üşüyen güvercin as beni hüzünlerinden ..sonra doğur..güneşe yakın Hüseyin Bozkurt |
ve bir daha doğurma