Tavanı akıyor evimin galiba,
Kulağımı düşündüren bir yağmur sesi...
Uyanıyor gibiyim damlaların tıkırtılarıyla geceye,
Üşümüşüm titrememden belli.

Bir deli rüzgâr geceme konuk,
Yalarcasına geceyi, okşarcasına...
Yüzüme çarpıyor damlaların bereketi,
Ey yağmur habersiz gelişinin nedir hikmeti?

Dile gelmiş ağaçlar, yolar, taşlar,
Aylardır söyleyemedikleri şarkıyı,
Duyuramadıkları seslerini sunuyorlar doğaya.
Özgür özgür akıyor nehirler.

Gün senin günün toprak ana,
Öksüz yavrularını bağrına bassana.
Bak, kuşlar bile susmuş,
Sesleri rezillik kalır bu sesin yanında.
Doğanın göğsüne rahmet,
Şairime ilham yağıyor.

Kıran kırana bir yarış var dışarıda,
Bereketten nasibini almak için,
Sıraya girmiş ağaçlar...
Kimisinde kova, leğen,
Kimisinde dolmayı bekleyen bir el...
Allahım ne büyüksün.

Yağ yağmur, yağ üstümüze,
Islat âşıkları.
Döndür değirmenini çiftçinin.
Mürekkebi biterse,
Dol kalemine şairimin.

Yağ yağmur yağ,
Bizi sensiz, doğayı öksüz bırakma.

KABILCEVZ ŞAİRİ