= ALIŞTIM BEN =
ölüm dü ayrılıktı hepsini tattı bu can
Yanıp yanıp sönerek küllere karıştım ben Vurduğun fiske ile yıkılacağımı san Kahır dolu aylara yıllara alıştım ben. İhtiyaç duymuyorum göz yaşımı silmeye Merakta etmiyorum yarınımı bilmeye Her gün şu yüreğimi dilim dilim dilmeye Ustalaşan ellere kollara alıştım ben. Baş koyduğum yastıklar yaraladı yüzümü Gecelerin sabahı gama açtım gözümü Öyle zalim ki talih geçiremem sözümü Hep avutan aldatan fallara alıştım ben. Hiç şaşmam yeşermezse ilkbaharda dallarım Düşmedi düşmesin de gülizara yollarım Çürüdü sandığım da pembe yeşil allarım Bahtım gibi kapkara şallara alıştım ben. Çilesiz geçen günü görmedim ki özlesem Gelecek olanım yok yollarını gözlesem Açmıyor ki güllerim bülbül ile sözlesem Tuttuğumda kırılan dallara alıştım ben. Kaldırmadı bağrımdan felek kara taşını Biraz gülecek olsam çatıverdi kaşını Silsin dedi bakalım kim silecek yaşını Mahzun üzgün biçare hallara alıştım ben. Gözyaşımdan ıslanan nice mendil kuruttum Derbeder yüreğimi yine kendim avuttum Yosun tuttu bu gönlüm sevmek nedir unuttum Beni bana küstüren kullara alıştım ben. Bin yara var bağrımda binbir olsa ne çıkar Ne bu beden acıdan ne acı benden bıkar Bir söz var ki insanı vurur temelden yıkar Zehir ile karılmış ballara alıştım ben... Şiirime mükemmel yorumu ile can veren Sevinç İNAL hanım efendiye kalbi teşekkürlerimle... |
sevinç hanımında sesi ayrı güzellik katmış
saygım sevgim iki gönül dostuna