Diklorofenooksiasetik
Diklorofenooksiasetike muhtaç nefesler soluyoruz
oksijen duasına çıkabilirmişiz gibi -atmosfere merdivenler dayamaya çalışıyoruz ellerimiz yorgun ellerimiz kurşun kalem yarası.. saçlarımızı tarıyormuş meğer timsah derimi kaldıran mıknatıs zannetmiştim ben alkolle fırçalanmış iğfal edilmiş damağını.. içimdeki gözlerimiz renkli ama hala! hala güzel kadın ve yakışıklı adamız seviştiğimiz yatak kan gölü olsa da.. -bir yavru kaktüs gülüyor şimdi- seni görmüş beni görmüş -yokoluş felsefesinin hipotezi: ne de olsa ampirik bir deneye yüzü koyun yatıracaklar bizi.. sokalım en derinine kadar atmosferin küfürle cilalanmış merdivenimizi.. |
dinlediğimiz uzaklar aynı değildi. O geçmişi ben geleceği
dinliyordum.İçinde yaşadığımız zamanın kulak kabarttığımız uzakları
bile farklıydı.Bir tek kalplerimiz yakındı onunla, ben diğer birçok
şeyi önemsizleştiren bu yakınlığı yıllar geçtikçe daha çok
anlayacaktım. Zaten hep öyle olmaz mı?Hayat demek biraz... da... zamanında anlamadıklarımıza karşı duyduğumuz pişmanlıklar demek değil midir...Murathan Mungan
Kutlarım şairim güzel dizelerinizi sevgimle saygımla.......