Kangal
Koyunların içinde yatar birisi,
Yüz metre ileri de, Uzakta durur ötekisi. Dağda yüksekte, Ola ki kurt sürüye dalarsa. Biri aşağıdan, Diğeri yukarıdan, Kurdu ikiye bölerler, Ve göz göze gelirler... Eğer kurtlar sürüyse, Taktikleri teker teker, Şiddetli omuz indirirler. İyi olmaz gardaş, Kangalın vurduğu döşler, Sen ne diyorsun arkadaş! İkiye,yüz alan genişler. Tırısa kaçar o döşü yiyenler. Kaçamayanlar ise; Yerde debelenirler. Bunlar benim gördüklerim, Daha çok var söylemediklerim. Kangallar,atlardan sonra Dünyanın en asil hayvanları... Hindistan kökenli bu köpekler. Bir fii tarihinde, Raca Hint Prensleri, Fil üstünde Anadolu’ya gelip; Arslan avına çıkmışlar, Sivas Kangal yöresinde, Avlarının peşine düşmüşler, Getirdikleri bu köpeklerden ikisi; Geriye hiç dönmemişler. Rivayete göre bu unutulanlar, Biri dişi,diğeri de erkek Bir çift asil köpek. Bu asillerin nesilleri, Yüzyıllarca bu dağlarda, Avlanarak çoğalmışlar, Adını Sivas kangaldan almışlar. Hindistan’ın bu asilleri, Yedi düvele nam salmışlar. Asillerin döş enikleri, O döş de büyüttükleri; Türkiye’min kangal köpekleri. Yaşar Cerit |
Onlarla ülkemiz gurur duyar.
Şiirinizi derin bir haz duyarak okudum.