BeyinciklerYağmurlu bir günde, Köleleşmiş nasırlı ellerle. Bu sabah akan dünyanın, En güzel çayının kenarında, Hep anasına yoksullaşıyorlar. İzden giden özden yok oluyorlar. Bağırttırarak dilimlenen, Keyifle izlenilen şu dünyada, Acınmayacak bu varlıklara, Düşleri bazılarının büyükte olsa, Çoğunun bağırsakları çalışmıyor; Yediği diyet bisküvilerden oysa. Yaşamları fotomontaj fotoğrafları, Sıfırlaşan kara kalem kaşları, Ölümlü dizelli beyincikler; Ah özellikli gelincikler. Anasından almış genlerini, Çok şey yemek isteyecekler. Anasına soğuklar, Babasına soğuklar, Ama sıcak yüzleri hep özleyecekler. Yaşar Cerit |