Durul Şiir
hafif yükler taşımaya alışık bir hayattan
kapalı parantezlerden kaçmak için duvar dibine sinmiş bir çocuk eğdi başını dikenli tellerin arasından geçti bir gün sonra çocuk duygulara kapalı resimler çizdi bir göz atlas perdelerin arasından kızıl deryaya baktı kesekağıdından kayıklar yüzdürdü kanamalı bir günün sancılı sınırında onbeşinde dalgındı çocuk ondokuzunda çılgın sağlıklı otuzunda şiire tutuldu güzel günlere uyanacak kalmışsa bilinmeyen sonsuzluk kalmışsa yanacak yürekler ardında kalmışsa herşey şiire kalsın rengin özesmi |
kaleminiz daim olsun
Sevgi ve hürmetlerimle