DağlarTutunsam sımsıkı eteklerinden Hıçkıra hıçkıra ağlasam dağlar. El değmemiş narin çiçeklerinden Bağ bağ toplayarak bağlasam dağlar. Kucak açıyorsun börtü- böceğe Kurtlara, kuşlara bazen kaçağa İlkbaharda örtün döner çiçeğe Yatsam da koynunda yaylasam dağlar. Başı dönen benim dumanı sende Onulmaz dertlerin gümanı sende İzin ver çıkayım yüksek yerinde Feleğe çatarak paylasam dağlar. Kayalardan sızan su mu? acın mı? Beyaz örtü kefenin mi? tacın mı? Sende kalan yoldaşın mı? bacın mı? Dost olmayı nasıl sağlasam dağlar. Sakın sırt çevirme arkanı dönüp İçimi dökerim sana inanıp Yatırıp üstüne tuzlara banıp Yaramı kavurup dağlasam dağlar. Gözyaşın mı gözelerde biriken? Dert babası oldun bizi dinlerken Seni de görmüşler, gece inlerken Feryat edip senle çağlasam dağlar. Çanakkale 02/01/2010 |
çocuklüğümda kaldı o yüce dağlar,tepesinde kar erimez ,etekleri yemyeşil
binbir çiçek süsler ,
teşekkürler usta
bu güzel şiir için
selam ve saygılar