Yokluğun Ölüm
Bir ömrün hazan mevsimi
Yağmurlarla yüreğime akan sevdan. Hani yok sıfatın derken Sıfatlarla dolu yüreğini Acıyan yaralarıma saran… Şimdi aşksın sen Aşkın en yalın hali En saf,en kirlenmemiş.. Ama öyle uzaksın ki; Hala acıyor bir yanım. En kötüsüde buymuş Varlığını bile bile , yokluğuna mahkum olmakmış.. günler geçti sevdiğim ben her sabah sensizliğe gözlerimi açıyorum geceler mutlu,saatler umarsız hızla yol alıyorken akreple yelkovan beni hiç düşünmüyorlar sensizliğin ne denli zor olduğunu anlamıyorlar. En kötüsüde buymuş sevdiğim Yok olana yazmak kolaymış Şarkılar acıtmıyormuş bu denli Şimdi yazmak bile öyle zor ki.. Bak kifayesiz kalıyor kelimeler Korkuyorum Kelimeler beni aciz kılacak diye.. Aşkını yüceltmekten Yorgun ruhumu Kölen yapmaktan korkuyorum.. Dinlediğim her şarkı Beni sonunda sana getiriyor Çalıyorum kapını Kimse açmıyor Öylece bekliyorum eşiğinde Gözlerini düşünüyorum Beni en tenhalarda bir başıma bırakan gözlerini Kanamaya başlıyor yüreğim Sızlamaya Acımaya Sessizce ayrılıyorum kapından Sen hiç fark etmiyorsun Belkide fark etmek istemiyorsun bilmiyorum… Saatler geçiyor senden bihaber Hala aramadın Hiç mi özlemiyorsun? Yokluğum hiç mi eksiltmiyor anlamıyorum ki! Ben boşluk doldurmadım seninle Senin için boşluklar yarattım Geçmişe ait ne varsa sildim süpürdüm Kocaman bir yüreğe Sadece seni yerleştirdim Sıfatlarla bezedim sağını solunu İlahi bir aşkla kutsadım Seni ruhumda sakladım Ruhumun en gizinde Anlamadın… Yine kar yağıyor sevdiğim Dışarıya çıkamıyorum Bilirsin sensizlik üşütür Hem yolumuda bulamam Sensizlik içinde kaybolur giderim Kaybolmaktan korkuyorum Gücüm yok sevdiğim Baş edemiyorum hasretinle Güçlü olamıyorum Öyle yorgunum ki Bak yine gözlerim dolu Engel olamıyorum Akan her damla gözyaşımla Biraz daha ölüyorum.. Yokluğun ölüm sevdiğim Yavaş yavaş ölüyorum Senden kalan aşk kırıntılarını Nerede saklarım bilmiyorum Aşk kırıntılarıyla besleniyorum Yetmiyor! Acıyan ruhumu avutmuyor.. Yok karşılığı hiçbir dilde verdiğin aşk tariflerinin.. Sen mi yalan söyledin Senden başka kimse mi bilmiyor aşkı Anlamıyorum… Şimdi yarım kaldım Biliyordun oysa yoktu dermanım Rüzgardan korkuyordum Tutunacak bir parça umudum vardı Onuda kopartıp attın fırlattın çok uzaklara… Ben sana güneşim derdim Güneş gibiydi yüzün-sımsıcak- Baktıkça yanardı yüreğim Senden uzakta ışıksızdı geceler ve olabildiğince soğuk Ben sabahı beklerdim Gecem yoktu inanmazdım yalancı karanlığa Sensiz geçen her anım zifiriydi bilirdin… Bile bile karanlığa mahkum ettin Kızıyorum her şeye herkese En çokta İstanbul’a… Bir bana çok gördü aşkı Sakladı da bağrında tüm hikayeleri Bir beni yoksaydı Sen gibi… Yorgunum sevdiğim,bir gün daha bitti.. Ben bu köhne yürekle biraz daha azaldım Özlemin darağacının ipini çekerken Ben yine sana dua ettim Sana sevdiğim… Oysa sen beni çoktan unuttun Kimbilir kaç tende huzur buldun Kaç kadında aşkı kutsadın.. Ben sensiz yok oluyorken Sen bensizde yaşadın ya En çokta bu dokundu….. Sevdiğim! Uğruna varımı yoğumu hiçe saydığım Aşkı teninde öldürdüğüm Bu sana son sözlerim duyuyormusun? ve Sana hakkımı helal etmiyorum biliyormusun? |
Bu şehirde sana aşık
Sana tapan biri var
Sen bilmesen de
O biri asla unutamaz sevgili
Çünkü ilk aşklar ölümsüzdür
UNUTULMAZ
..... sevgiler