Yine senden bahsederken bu şiirimde,
Ağlanıp, sızlanıp, yalvarmayacağım.
Senin benden götürdüklerinden,
Acizliğimden, duygulanım bozukluğundan,
Depresyondan bahsedip acındırmayacağım.
Dimdik bir duruş sergileyeceğim,
Aslında senin beni kaybettiğinden,
Bana layık biri olamayacağından,
Sevgimden zerre kadar nem alamayacağından,
Hatta içimdeki birikmiş öfkemi,
Her dem yüzüne vuracağımdan,
Benim sergileyeceğim her davranışın,
Sende derin izler bırakacağından.
Bundan böyle şiirlerimde dahi,
En ufak bir yer bulamayacağından.
Ellerinle yok ettiğin bu aşkın.
Katili senken, beni suçlayamayacağından,
Sana karşı tavrımın açık ve net olacağından.
Dönüşü olmayan bu aşk defterini,
Sitem dolu sözlerimle kaparken,
Seni nasıl olurda unuturum.
Sana bu derece taparken.


Eğer ki günah defterin elimde olsaydı,
Bütün günahlarını ellerimle siler.
Sevap defterine sevap eklerdim.
Seni cennetin kapısına ellerimle götürür.
Dünya ve ahrette mutlu ederdim.
Ben senin için kendimi ateşe atar.
Cehennemin dibinde cayır cayır yakardım.
Sen beni zaten dünyada yaktın.
Ahrette de üstüme odun atardın.
Ben bu saf ve temiz kalbimle.
Senden asla sevgi dilenmeyeceğim.
Bütün acılarımla yanıp kavrulurken,
Senden kaçıp başka yere gizlenmeyeceğim.
Senin gibilerin sevgisi lafta kalırken,
Asla senden sevgi dilenmeyeceğim.
Kalbimin senden boşalan koltuğuna,
İnat olsun diye başkasını getirmeyeceğim.
Ben sevgimi hak edene gizleyeceğim.
Beni kimin ne kadar sevip sevmediğine bakmam,
Kimin sevgime layık olup olmadığına bakarım.
Şiirlerim de kimseye kolay kolay yer vermem.
Verirsem de işte böyle yaparım…