VUSLATA YETMEZ ÖMRÜMHangi mevsim getirdi seni avuçlarıma Vasiyetimdir diye aşk yalan yazıyorken Hilelerle süslenmiş o sinsi suçlarına Ortak mı edeceksin maziyi çiziyorken Hatırlar mısın bilmem vakitsiz bela gibi Mazimi dar etmiştin yaşadığım yıllara Senden ayrıldığım gün sanki kerbela gibi Parçalandı yüreğim kan sıçradı yollara Gönlüme savaş açtım seni unutsun diye Biçare kaldım her an titriyorken ellerim Kaç güzele yalvardım beni avutsun diye Gözlerine bakınca zehir kustu dillerim Riyakâr umutlara bel bağladıkça gönlüm Alçak diye haykırdım sensiz geçen her an’a Gözlerimi kapadım kan ağladıkça gönlüm Kaç ahu zar sığdırdım sensiz geçen zamana Eğer gözlerinde ki, o bakış olmasaydı Yağladığım urganı boynuma takardım ben Yâda aşkın kor gibi kalbime dolmasaydı Hiç kimseye acımaz kendimi yakardım ben Kadere razı oldum hayır var diye şerde Bil ki senle başladı çilesi bitmez ömrüm Nasıl olsa hesabı vereceksin mahşerde Zaten kalmadı vakit vuslata yetmez ömrüm Muzaffer TEKBIYIK |