Bahtım kara mı, kara bahtlı ben miyim?
Sanki başıma geçer Ankara sokakları.
Şarkılar susmuş artık, yüreğim hüzün dolu,
Damarda kanım içer, Ankara sokakları.

Kaldırımlar kör kütük, taşlar çapraz döşeli,
Oturmuşum üstüne, batar çokgen köşeli,
Bu sevdayla coşarak, sırlı dağlar aşalı,
Ruhumu hedef seçer, Ankara sokakları.

Beni buraya çeken, ümitler yalancıymış,
Koca kent hayalet gibi, ışıklar yabancıymış,
Yoluna baş koyduğum başlar var talancıymış,
Başıma dertler açar, Ankara sokakları.

Nefes almak zorlaşır, yürümek ondan da zor,
Oturur göğsüme her gün, daha şiddetli bir kor,
Ömür sona yaklaşır sonu ermez anafor,
Sanki melanet saçar, Ankara sokakları.

Yön duygusu kaybolur, akşam eve dönerken,
Zifiri korku salar, is kokusu sinerken,
Ayaklar sürüklenir bu gün de bitti derken
Ben yürürüm o kaçar Ankara sokakları.