İstemiyorum…Önümü kesse de bu kahpe devran, Önün de diz çökmek istemiyorum… Kalmasa da bu yolda bir dizi kervan, Üzülüp dudak bükmek istemiyorum… Zeytin gözlerine dalsın yalancı alem Benim gibi, gerçeği arzudan alem, Döne döne bir acayip olsa da alem, Bu çarka dişli olmak istemiyorum…. Hatır gönül tanımam dur durak bilmem Doğruları ellerimle zihnimden silmem Vallahi bu dünyada ben artık gülmem, Buse için bukalemun olmak istemiyorum… Hay’ından, huy’undan rayından çıkmış, Benliğinden usanmış kendinden bıkmış İman kalesini kuşatıp içerden yıkmış, Milletimi böyle görmek istemiyorum… Uyacaksam bu yolsuz düzene eğer Sesim kesilecekse, yorulacaksam eğer Neme gerek bu dünya, ölmeye değer, Ben artık yaşamak istemiyorum…. Muhittin Dağhan |
ne kadar istemesekte gelmişiz bir kere ya götürürüz imanı ruhumuzla
ya da sıkıştırırız istemediğimiz dünyanın kaldığımız sınavın da ....
duraksız değil bu dünya geldiğin yere geri dönerken alacaklarını hesabına katmak için senin benim herkesin yolun da
mesaj verilmiş güzel şiirini alkışlarken
tek kendine hitaben olmadığını gördüm
dedim ki
niye hala doğrusunu bulamıyoruz bizler
hep biryerden patlak vererek ilerlememiz
tekerimize kendi elimizle taş koymamız gibi ...
oysa kuralı veren kurala uymak zorunda olanlar belli
ezip geçmek günah olsa da
biz bu günahı bile bile işliyoruz
ayıkla ayıkla çıkılmaz hal alıyor durumumuz
hangi birine bir kelam etmeli ki haddini bilmeli....
saygılar şair
hep yazsın kalemin.