DİL-BESTE
Aşiyan-ı harâb’ın
tecellisi... ebediyyen; ömr-ü hazin kılar.. Gayr-ı meskun bu mekan gülnefesin den naçar çeşmi-ahu’m inci döksün dil-figar umman aşar bağ’ında nağme-saz’ım suskun gül’ünde bülbül-i zâr na-hoşnudum sahavet et bâd-ı hazân’da savurma ey yar.. Tahtından düşmüş; inler kalbi muzdarip bir yudum su belki yeşereceğim sünbül’lenip.. Turnaki.. |