vefasız zamanın içine hapsolmuşum,
yağmur olarak yağıyorum yanlızlığın topraklarına_
belirsizliğin türküsü duyuluyor uzaklardan.
Yüreğimdeki saklı çocuk
Kayboluveriyor aniden
Gölgesi olmayan
Aklımı sınırlayan duvarlarda
Yıkılsın duvarı yalnızlığın
Bakışlardaki hüzün sonlansın artık
Mevsim kış şimdi
Sebepsiz soluşunu sorgularcasına
Gelinciğin hüznü kalmıştır Aklımda
Kifayetsiz kalmıştır onca düşünce
Bu hercai sürüklüyor
Adı hüzün olan türküye doğru
Ve inan sevdiğim
Senin olmadığın yerde hüzün tomurcukları yeşeriyor
Anlatamayıp onları
Ağlıyor
Ağlıyorum… 19 Ara. 09 06.28 murat TORGAY