SEVDAM
Kal sevdam
ve artık her gün batımında resmimi çeken gök sarıyor kimsesizliğimi.. ve kederli rüzgarlar kucaklar beni duyarsızdır şehirde insanlar bir ekmek kırığından, kan damlar ve ben sessiz sokakların yolcusuyum elimden tutmaz yıldızlar ve bir geminin batmasına benziyor yok olan hatıralar sen kurtul yeter...sen sevdam ister uzat başını kalabalıklardan ister geç.. beni tanımadan ve bir sessiz akşamda...istanbul da hangi rüzgarlar gelecek tek başıma kalmışlığıma.... mustafa kaya 10.10.2001 / istanbul |