SEN ARTİST MEKTEBİ MEZUNU MUSUN?
Attırma tepemin tasını,
Yazarsam taşlamanın hasını, Dünya olsa tanımam hısımı, Abla dedik bağrımıza bastık, Ununu eledik ipe astık. Artist çıktı bu ablamız, Ne diyelim sağ olsun bizim canımız, Gölgemizi de alır çıkarız, Durmam gayrı yüreğinde, Al kalemi yaz biz anlarız, Kırmız kalem çek ismimize, İşimiz olmaz bilirsin ablacığım. Yüzüne bin maske takan kişiyle, Açtırma ağzımı söyletme kötüyü, Koca şehir biliyor ününü, Buzdolabı gibi soğuksun. Ey koca şehrin tek hüzünü, İyi günde varsın, kötü günde yoksun, Karga gibi oyarsın gözümü, Senin gibiler yerinde sağ olsun. Bak sakınmam ben sözümü, Kusur etmem yine saygımda, Senin gibi abla dövmez dizini, Sözüm anlayana ve layık olana, Allah aşkına yiğidi öldür hakkını yeme, Yaradan büyük, ben büyüğüm deme, Abla olsan kaç yazar sen bu alemde, İnsanları koyun gibi güder mi sanırsın. Sözüm ortaya bu dost meclisinde, Allah aşkına bir sen alınmazsın. Deli ettin yine gece gece beni, Bak kara kaleme neler yazdırdın. Allaha yakın ol benden uzak ol emi, Hakikaten bu sefili kızdırdın. Bak ne güzel destan yazdım sana, Ben huzurluyum bu dünya da, Tek sözüm var söyleyeceğim. Senin gibi abla olmaz olsun. Merak ettim sözüm meclisten dışarı, Yanlış anlama sözlerimi, Hani burnundan da kıl aldırmıyorsun. Sorması ayıp abla, Sen artist mektebi mezunu musun? BAKİ EVKARALI |