VEDA ZAMANI...
Biliyorum; zaman denilen sonsuzluk ölecek bir gün
An geldiğinde yaşanacak ya; veda zamanı Belki son nefes, belki de sürgün Gözlerde fer kalmayacak; veda zamanı… Burkulup ölecek yaşama hasret gözler Son olsa da mis kokacak boşlukta ölen sözler Alnımızda parlayacak hasretten sıcak terler Ölüm bile mis kokacak; veda zamanı… Kelimeler yetmez ki o an’ı anlatmaya Kalemler yetişemez hicranları yazmaya Bir kırık mızrap yeter yüreği kanatmaya Silgiler silip atar geçmişi; veda zamanı… Denizlerde dalgalar süzülecek diplere doğru Bulutlar hasretlere gebe kalacak yıllara doğru Martılar gam kervanı kuracak hiçliğe doğru Güneş doğmaz olacak belki de; veda zamanı… Metin Kaya İLHAN TRABZON 15.12.2009 |