DUYGUSUZ NESİLLER YETİŞİYOR...
Bebektim, önce ben demeyi öğrendim
Karnım acıktı ağladım, mamamı bekledim Biraz büyüdüm, yürümeye başladım, oynamak istedim Oyuncaklarım oldu, yavaş yavaş paylaşmayı öğrendim Önce zor geldi bebeklerimi paylaşmak Sonra biz demeyi, hayatımın içine severek yerleştirdim Paylaşmakla işim bitmedi aslında Onları toplayarak, sorumluluk duygumu geliştirdim Yetişene kadar her adımıma yenilikler ekledim Canım ailem, öncelikle temelim sendin Okul yaşamımda daima ilerledim Öğretmenlerim oldu yolumda rehberim Çevremden başladım önce sevmeye Nihayetinde, sevgimi evrenselleştirdim Zaman geçti, istikbale nesiller yetiştirdim Sevgi tomurcuklarını nice kalplere ektim Emek verilmedikçe çiçekler yeşermiyor Devri zamanda duygusuz nesiller yetişiyor..... HAZAN 2009 |