güneş ışığı kırılmaktan alıkoyamazdı kendini
gözünün neminde ebemkuşağı doğan
bir kadın vardı.

ateş olup yakan
ben daha küllenmeden
bulut olup yağmur döken
ve her mevsiminde filizlendirebilen
bir kadın vardı.

bir dilemma,
çocuğuna ekmek götüren kiralık katil gibi
sevmesem aç kalırdım,
sevdim cansızım...
cennetten kalbine iltica etmişken,
hiçbir gün sen olmayacak hatıralarla,
beni bırakıp giden
bir kadın vardı.

sen gittin
bir sivri sinek iğnesiyle
boşaldı gözümden yaşlar
"her ayrılışımızda
bir günlük
bir yıllık
bir ömürlük olsa bile güleceğiz",
yeminimize rağmen
her yemini kefarete bağlatan
bir kadın vardı.

iki omuzunda iki melek,
başları dönmüş...
biri aşkınla yaşattıklarını yazmakta
diğeri aşkınla boğduklarını,
en başlarındalar listelerinin
her listeye
her iyi ile kötüye sebep
bir kadın vardı.

eril tüm duygular,
adının tinsel her tonuyla
meylederler oynaşmaya.
öykünmedir onlarınki:
yazılacak en son kelimeyken t/adın.
ıraksak mercekle bile baksam
yakınımda olan
bir kadın vardı.

Levent BAL
23.11.2009 (05:40)
Bursa