SEN Kİ ŞAİRDİN
sen ki,
şairdin şiirler yazardın duygular üstüne yaşanmış ve yarım kalmış öyküler anlatırdın kafiyeli dizelerinde kalanlar gidenler kahramanlarındı sen hep kalan olurdun sitemler dökülürdü ve buram buram özlemler imgelerle bezenmiş sözcüklerinden zaman zaman şimşekler çaktırır lanetler okurdun gidenin ardından kimi zaman güzel bir gül dü sevdiğin dikeni yüreğine batan sevgili de sevgi aratan kimi zaman bir çıban yazgının en orta yerinde ansızın çıkan sancılar saplanırdı bağrının en zayıf köşesine diz çöker kalırdın aşamadığın duvarların önünde kuşlardan medet umardın sesinin ulaşamadığı gecelerde yakarışlarını gönderirdin kanatlarının yelinde an’lara sarardın dillenmemiş özlemlerini yoksun boşluklara uzatırdın buz tutmuş ellerini ben’im diye avuturdun yanıtsız kalmış neden’lerini sen ki, şairdin şiirler yazardın yazarken yaşamayı kaçırdığın duygular üstüne öyle dönüktü ki yüzün kendi içine fark etmezdin giden sendin aslında her seferinde. Eser Aslanlı izmir |