Bir yel eser uzaklardan.
Adını fısıldar;
“Deniz!” der “Hüseyin!” der
“Yusuf, Mahir, Ulaş, İbrahim, Sinan!” der
Eser uzaktan, bir an,
“Geçmiş!” der
“Gelecek!” der
“Geçmiş gelecek!” der
“Gelecek!”

Bir yel eser uzaklardan.
Adını fısıldar;
“Nazım!” der “Can!” der
“Attila, Hasan Hüseyin, Ahmet, Orhan, Aziz!” der
Eser uzaktan, bir an,
“Geçmiş!” der
“Gelecek!” der
“Geçmiş gelecek!” der
“Gelecek yanıyor!” der

Bir yel eser uzaklardan.
Adını fısıldar;
“Çocuk!” der “çocuklar!” der
“Çocukları (onlar) memleket-in!” der
Eser uzaktan, bir an,
“Çocuk!” der
“Çocuklar!” der
“Çocuklar gelecek!” der
“Gelecek yanıyor!” der

Geçmişte kalan 122 misali!
“Vedat!” der
En sondan en başa,
Uzun bir yolculuk başlar yani.
Okyanusun sonundan başına!

Son gündü ilk dirilen gün!
Son gün ilk dirilen gün!


Deniz Ozan ŞENTÜRK
“balaban Kent Şairleri”
Aralık-2009