Hüzünlü ayrılıklarda...
Hüzünlü ayrılıklarda...
Uzun zaman oldu sana şiirler yazmıyalı,ne olur kızma bana Bazen dili tutulur insanın inan,say ki gem vurulur inan düğüm düğüm olur hıçkırıklar boğazında hastayım ey yâr kalbim kırık..betim rengim atmıs gözlerim matlaşmış gün ve gün erimekteyim ey yâr…. İnsanın sevdiğine yetim ve öksüz kalması ne kadar zor bir duygu efkar nöbetin de kalmak gibi bir şey sigaranda her nefeste zehir solumak kahırlarını yudumlayıp zamansızlıklarda yol almak çok zor sevgili… Hani hastayım demiştim sana,göğsüme yumruk gibi tıkanan nefesimden Söz etmiştim,vücudumun her azasında bir arıza sefilleri oynuyorum Takat kalmadı bende onca sızılarım bir yana birde yokluğun yüz üstü çarpar Kaldırım taşlarına…… Tanık olmuşum çoğu kez hiç bitmez sanılan aşkların saman alevi gibi yanıp Sonra soğumasına….. Şimdiler de hüzünlüyüm,hüznüm ise yazdığım onlarca şiirler de/ki sana Ve sen hedef tahtası seçtiğin beni,devrilmeye namzet bir çınar ağacının Gölgesin de dost diye bildiğim düşman bulutlara bıraktın..hüzünlü aydınlıklarda… AKGÜN |