BUZULLAR
BUZULLAR
Senin adını duyunca ürkerler, Sıcacık hayatlarını sökerler. Seni en çok kutuplardan tanırız, Bir de yaldızlı soğuklardan anlarız. Sensin kutupların meşhur aslanı, Bir de bizi seven, yürekli boz ayı. Sen, dünyanın dengesini taşırsın, Sen, bil ki yüce Allah’ın takdirisin, Sana verilen bu kutsal görevi, Dünyanın en ücra köşesine taşırsın. Bilirim ki insan çok acımasızdır, Verilen göreve ihanet eder vefasızdır. Enâniyeti kuşanır, nankörlük eder, Doğanın dengesini bozup da gider. Küresel ısınmayı derinden tetikler, Doğa dostlarını vahşice eritip yok eder. Sen eriyorsun, ben de seninle eriyorum, Gök eriyor, yıldızlar eriyor, güneş eriyor, Dünya eriyor, hayat eriyor, insanlık eriyor, Tabiat, bu vahşiliğe anlam bile veremiyor. Gün be gün dünyamız hızla ısınıyor, Durdurulamayan sona ise yaklaşıyor. Kıyamet bir gün mutlaka kopacak, İnsanlar delikten deliğe kaçacak… Buz kalpli insanlar, Buzullara düşmanlıklarını, Acımasızca sürdürecek, Dünyanın doyumsuz Sahte güzellikleri, Buz kalplileri, Çarptıkça çarpacak, Çarpılanlarsa güzellikleri, Acımasızca topa tutacak… Buzulların sevgisi, Kalpleri temizler, Mikropları yaşatmaz, Kuraklığı kuşatmaz… Yol boyu yürür giderim, Yüksek yerlere çıkarım, Tefekkürle tabiata bakarım, Yollarda tuzaklar oluşur, Buz kalpliler kaza yapınca, Vahşi hayvana dönüşür, Kuyruğuna basılmış kedi misali, Buzlara küfürler yağdırır, Günahıyla birlikte ateşe ağdırır. Yollar ışıldar yıldızlar gibi Her taraf yaldız yaldız olur, Ay yere iner, rehber olur, Yıldızlar buzullara selam durur. Buzlar gözbebeğin aynasıdır, Bakıp da kendini görebilene. Buzulların sevgisi, Seni gökle buluşturur, En derin tefekküre koşturur. Biliyorum tuz senin, En büyük düşmanındır, Üzerine dökülen tuz taneleri, Gözyaşlarını sele döndürür, Sen ağlarsın, tuz güler, Sen sel olursun, tuz gider. Buzlar ve buzullar, Banim hayat kaynağımdır, Kutuplara dikilen bayrağımdır. Buzullar, Rabbimin bizlere, Verdiği en büyük lütfudur, Dünyanın etrafında döndüğü kutbudur. Sizi anlayan bu canlar yürekten sever, Rabbinin nimetine her daim şükreder… 24.12.2006/Akdağmadeni |
Üzerine dökülen tuz taneleri,
Gözyaşlarını sele döndürür,
Sen ağlarsın, tuz güler,
Sen sel olursun, tuz gider…
Buzlar ve buzullar;
Banim hayat kaynağımdır.
Rabbimin bizlere,
En büyük lütfüdür.
Sizi anlayan sevinir,
Sizinle arkadaşlık edinir.
AKDAĞMADENİNDEN ÖMER NEŞELİYE SELAM OLSUN,
ÖLDÜYSE ALLAH REHMET EYLESİN.