Beni benden sor dünya! Kendince vasıf seçme,
Ne ömrüm ne sevdama sanma ki erer aklın?
“ Nasılsa bir fânidir ” deyip de koyup geçme,
Sen benden de fânisin; kalmadı gizlin, saklın.

“ Ömrü kısa ” diyorken bana, bendekilere,
Unutuyor gibisin İsrafil’deki sûru.
O sayha; son fâtiha tüm heybendekilere
Rabb’e dön! Nidasıyla biz tadarken onuru

Dünya! Yaşlanıyorsun bizler doğum beklerken,
..Ve, her gün biraz daha söndükçe sönüyorsun.
Ölümsüz hayatıma aşk ile emeklerken,
Sanki boynuzlardasın; sarhoşça dönüyorsun!

Yakışır mı nâmıma mühleti belli vuslat?
Ben ki; daru-l bekâya belâ’dan sözlenmişim!
Sunmaya çalıştığın herşey; “ beşeri haslet ”
Oysa o cehennemi yakanla közlenmişim!

Sömür ey geçen zaman! Durma; günbegün sömür
Gücüne güç katsan da zerre incitmeyecek
Bir sevdaya tâlibim; buna yetmez bir ömür
Sen biteceksin ama bu sevda bitmeyecek!

Sen! Yaratılmışların en nâdide güzeli;
Her teheccüd vaktinde dilimde duasın yâr!
“ Biz ” liğin mâbedinden benlik çekince eli,
Bir tek O’na sığınır bu ak saçlı ihtiyar…