FIRATIN KENARINDA
Fıratın kenarında
koştukça güneşin ardından indim fırat’ın kenarına yoklandı ruhumun aynası bir geldin bir gittin kara gözlüm böğürtlen sıklıklarına çalılara payam ağaçlarına rastladım orada yağmura yakalandım seni aradım gizlendiğin yeşilliklerde esintili rüzgarlar mı ? aldı yoktun sensizlik hırpaladı ıslandım dibe vurdum yalnızdım fırat bana güldü yıldızlar kaçtı balıklar gökten düştü tepelerden miş miş yağıyordu bulutlar , ağaçlara tırmanıyordu ansızın iç sıcaklığım oldu hayalin içime sızdın her şimşek uçucuydu ama gözlerinin karası cömertti .. Mustafa kaya 18.07.19998 / vahşen |