Sana Kırgın Değilim HavinYine Mevsim sonbahar Buralarda yağmur yağıyor Islandım. Aklıma yüreğine sığınmak geldi Üşüdüm. Kanundan kaçan bir anarşisttim Yasakladım kendimi Ürperdim. Güneş’e ay’a küstüm, karanlığa gömüldüm. Ahh! beni gözden ırak etse bu aşk Sana kırgın değilim Havin Sana kırgın değilim. Yoruldum; Yolunda yürümekten yoruldum Hayal edip düşlere gömülmekten yoruldum Her yolun sonu sana çıkar sandım, umutlandım. Yorgun bir sevdalı açlığındayım Kolaymı ayrılığın çıkrığında büklüm, büklüm Yol almak. Ve… Nefret dolu gözlerinde var olmak. Ben! Ben bu acının ağzında nasıl sevdalanırım Nasıl umutla yürürüm’ ki, gönlüm işgal altında Nasıl bir daha gelirim En güzel haziran gecelerinde Sensiz nasılda seyre dalar bu gözler Ağustos rapsodisinde Sana kırgın değilim Havin Sana kırgın değilim. Yüzümü kamçılayan gülüşün bir tuzak Uyan artık ey serçe yüreğim uyan, gözlerine mil çekilecek Yalvarıyorum sana Tanrım, Usandırmak istemiyorum aşk adına çekilen acıları Çağırsam Azrail bile almaz bu canımı Kara toprak kabul etmez kederli yanımı Toplayıp götüreceğim bütün anılarımı Seninle de paylaşmam senli düşlerimi Sana kırgın değilim Havin, Sana kırgın değilim. Özlem ÇETİN/MANİSA 02.12.2009 |
İYİLERİN İYİSİ...