KARANLIK ODA
bir baktım,
değişiverdi her şey! - saat karanlığın dördü - evimden içre nice rüzgarlar... duvarlar, korkusundan taş kesmiş... ellerim, ellerim... sabahtan beri zaten firar. bir daha baktım! istasyonlar geçiyordu aynalardan. - saat aydınlığın yedisi - tam atlayacakken, durdu, bütün vagonlar. ruhum falan hep kanrevan. nemide-2009 |
değildir aslında tebrikler