düşünürümyıllar var hâlâ düşünürüm dünyanın köşesi upuzun çakal yağmuru kahkaha atar yol yok yordam ötede düş çolak el elek zamandan bir parça kopar siyah çayırlar üzerinde yürürüm çocuk,kadın,erkek insan insan diye sapsarı titreyerek yıllar var hâlâ düşünürüm canına üfürdüğüm yokluk sarhoşluğu sulu sepken bi lokma ekmek günleri sürer sesim hayata sürgün ölüme bir çeyrek canımdan bir parça kopar karınca asidi üstünde yürürüm çocuk,kadın,erkek önce insan diye kopkoyu diyeti ödeyerek Sevilay Karaman |