AŞK BANA DARGIN
Aşk bana dargın
gün batıyordu gök yanmış bir köz gölgeler uzayıp kısalıyor gizemli duygular suyun sessizliği kadardı boğazın antik mavisi aşkın soylu yüzü oysa aşk bana dargın bu siyah mavi akşamda melankolik bir yalnızlık çarpıyor yüzüme poyrazın yırttığı acıyı geçiyorum duygularımın solgun rengine acıyorum ah İstanbul sen suya girerken bile aşk geri dönüyordu ve gümüş bir dolunay karanlıkla alay ediyordu … Mustafa kaya 27.12.2008 / Çengelköy www.mustafakaya.net |
gizemli yaşanası hertürlü farklı insanların şehri i s t a n b u l
çook güzel hüzünlü bir şiirdi usta kaleminizden yansıyan sayın Kauya
yüreğinizden sevgi eksilmezsin