....KÜÇÜK ÇOCUK....
Sen küçük çocuk...
İlkbahar bakışlarıyla tanıdığım çiçek Uykularıma yumak yapıp sardığım düş Aydınlık yarınlara dair beslediğim umut Ve cennet kokusu Ve sevgi pınarı Ve huzur kaynağı Sen küçük çocuk... Öğretmen yüreğinin nazenin kelebeği Her sabah yeniden yaşadığım heyecan Her gece yeniden büyüttüğüm hayal İlk dokunuş yüreğe İlk sarış ilk bakış gözbebeklerine Sen küçük çocuk... Yollarda rehberin olabilme hevesim Yarınlarına ışık olabilme gayretim Memleket adına en değerli servetim Ve uyksuzluğum Ve telaşım onca Ve sabrım alabildiğine Sen küçük çocuk... Tertemiz büyü illa Ve büyürken bütün masumiyetinle Beni de büyüt yüreğinde Ve mümkünse Unutma asla VE MÜMKÜNSE .............UNUTMA ASLA |
bu son şiiriniz daha başka bir anlam kattı ziyaretime çünkü
bana öğretmen olduğunuz izlenimi uyandırdı bilmem ki doğrumu yanıldım mı yoksa...
nedeni
Öğretmenlerin benim için çook çok ayrı bir yerleri ve değerleri vardır hayatımda....onlar benim için mesleklerin tümüne bedel ve makamların en üstünün üstünlüğne sahiptirler...
bu bir histi tabiki ama
umarım ki gerçekliliği kati bir his olsun inş....
manidar olan bütün bütün emeğe eyvallah...aldık hiç bir şey kendimize ve belki çok çok şey h/iç(liğ)imize...
saygı ve daim duamla....hoşçabakın zatınıza....