Üşüyorum çocuk, ellerinde

Döke saça olmuyor işte
Denedikçe düzelmiyor hatalar
Silgiler güç yetiremiyor
Geri gelmiyor yetim zamanlar

Üşüyorum çocuk, ellerinde

Düşler büyütüp sana dair
Ve seni düşlerde büyütüp
Kurulmuyor aydınlık yarınlar
Çiçek resmi çizmekle gelmiyor bahar
Hani var ya
Itır kokulu minik
Ve gözleri kehribar

Üşüyorum çocuk, ellerinde

Dallarını kırarak büyüttüğüm fidan
Mayasını bozarak yoğurduğum hamur
Ayaza uyandırdığım kelebek
Ve ellerimle yıktığım gelecek
Öğretmencilik oynuyormuşum meğerse
En kötüsünü oyunların
En ağırını vebalin

Üşüyorum çocuk, ellerinde

Affetmek büyüklerin marifeti değil ya sade
Yolunu yitirmene sebep bu adamı
Mümkünse eğer
Affet sen de
………..AFFET SEN DE…………………………………..


Öğretmen olabilmek keşke, bilebilmek işin sırrını, duyabilmek yüreğin derinlerinde
Öğretmen olabilmek keşke, oldurabilmek çürütmeden tohumları, kırmadan gülleri
Öğretmen olabilmek keşke,
Keşke….
…….Keşke…