İSTEMEM KABRİME GELME BOŞUNAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ne yazık ki ailem yazı ve şiir yazmama karşı çıkıyor. Oysa ben yazdığım sürece mutluyum. Bu güne kadar tam üç kez kalemimi kırdım ve aylarca yazı ve şiirlerime ara verdim ama işte o zaman sanki dünyam kararmıştı. İşte o hüzünlü ve mutsuz günlerimde eşime ve çocuklarıma kızıp yazdım bu şiirimi. Halen mücadele ederek yazı ve şiirlerimi yazıyorum ama nereye kadar dayanırım bilmiyorum. Sanırım dördüncü kez de kalemimi kırdırırlarsa ölmek en güzel armağan olacak bana.
Çünkü kalemim olmadan soluk almak en büyük işkencedir benim için. Yazdığım sürece mutluyum, yazdığım sürece soluk aldığımı anlıyorum. Yazmamak ölümden beter dir bana.. Ama yazacağım, yazacağım, yazacağım ta ki yaşadığım sürece son nefesime kadar yazacağım.
Kırıldı kalemim soluyor yüzüm
Kurumaz gözyaşım gülmüyor yüzüm Mısralardan uzak ölümdür çözüm İstemem kabrime gelme boşuna Sarp dikenli yolda yanında oldum Ömrümü adayıp kul köle oldum Her nereye uçsan kanadın oldum İstemem kabrime gelme boşuna Yıllarca gül diye diken sevmişim Gençliği yoluna boşa sermişim Bu hoyrat ellere emek vermişim İstemem kabrime gelme boşuna Kitabım EFSANE beni anarsın Özlersen kapakta resme bakarsın Üzdüğüne pişman olup yanarsın İstemem kabrime gelme boşuna Solunca bedenim ağlama sakın Arkamdan karalar bağlama sakın Gözyaşı dökerek çağlama sakın İstemem kabrime gelme boşuna SABİHA SERİN |