Hiç unutulmayana.

Sesini kulaklarımda biriktiriyorum
Hüzne bulandığında gece,
Ve her yanımı yokluğun kuşattığında
Ben,
Sen varmışsın gibi yapıyorum
Bazen kendimle, bazen de senle konuşuyorum.

Gözlerini gözlerimde saklıyorum
Artık senle görüyor, senle biliyorum
Bu yüzden herkese, her şeye gülüyorum
Sen akma diye gözlerimden artık hiç ağlamıyorum.

Küçücük odamda yağan kar`ı seyrediyorum
Maziye dalıyor bir an buzdan gözlerim
İçimin üşümüşlüğünü senle ısıtıyorum
Sen doluyorsun içime, Buz gibi eriyorum.

Şimdi beni bıraktığın yerdeyim
Kar beyazı umutlarım vardı
Odamın rengi, çarşafımın rengi gibi
Kar beyazı yarınlarım vardı
Kolları arkadan bağlı, beyaz gömleğim gibi.

Yitik aklımın bir köşesinde hep sen varsın
Ne varsa bir bir unutmuşum
Ben kimim, ben kimim türküsünü tutturmuşum
Ben kendimi bile unutmuşum
Yalnız sen kalmışsın hiç unutmadığım

Bugün de ilaçlarımı almadım
Sabah akşam tok karna
Fırlatıyorum sensizliği
Unutulmuşluğun mağrur yüzüne.

Seni bana unutturan hiç bir şeyi istemiyorum
Depresyon, mepresyon vız gelir bana
Seni unutturmak istiyorlar, ben içmiyorum
Ben hep burada kalayım...
Sen de, bende kal...