ÜŞÜYORUM
Üşüyorum yokluğunda
Yoksun Uzanıp dokunamazsın yalnızlığıma Artık El yetmez Güç çatmaz oldu Yol vermez oldu karlı dağlar Üşüyorum Zemherinin ayazındayım Yoksun İçim üşüyor Ellerim koynumda Gözlerim umudunu çoktan yitirdi bilesin Çoktan vazgeçtim yolunu gözlemekten Yoksun Şimdi ayazlar aldım koynuma Üşüyorum Ah sevdiğim Ömrümün baharı Bak artık bütün mevsimler kar boran Saçlarım kar beyazı Gönlüm sevdandan yorgun Zemherinin ayazındayım Üşüyorum Son bir nefes Sesini duysam Bahar gelse Çiçekler açsa üstümü örten toprağımda Usulca sokul yanıma, gelirsen Ağlama Kara yazgı de Hemen gitme Konuş benimle Bir avuç toprak al toprağımdan Bohçana kat Beyaz gelinliğinle bekleyeceğim Bekletme Bari kara toprakta yalnız koyma beni Üşüyorum. Eyüp Doğru 15 Kasım 2009 Pazar |
yüreğinize sağlık..
tebrkler