Kavlimiz bu muydu ne tez unuttun,
Sözünde durup da bekleyecektin.
Buğulu gözleri çabuk kuruttun,
Boş yere yaşları dökmeyecektin.


Hiç aklına getirmezsin ölümü,
Emek verip büyüttüğüm gülümü.
Elinde oyuncak olan gönlümü,
Ateşe atıp da yakmayacaktın.


Yüreğim sevdâda gör yangın yeri,
O yezit gönlüne düşeli beri.
El olup giderken dönüp de geri,
Yaktığın ateşe bakmayacaktın.


Esir ettin hilâllenmiş kaşına,
Dönmem artık toprağına, taşına.
Söz dinlemez o isyankâr başına,
Ellerin gülünü takmayacaktın.


Kapanmaz yarayı açışın neden,
Can denen kuş uçtu kalıyor beden.
Münbit bağlarımı tarümâr eden,
Deli çaylar gibi akmayacaktın.


Şu gönlümü zülfüyâre bağlarken,
Dertli pınar gibi her gün çağlarken.
Hasretinle siğim siğim ağlarken,
Bir daha yoluma çıkmayacaktın.







İrembağı