şehrim yanıyor
Bir şairin dizelerinde buldum seni
Belki acıya boğulmuştu silik nefesi Can solukları alıyordu sözlerinde Benim sendeki sevgim gibi Bitişliğe üzüldünmü benim kadar Karaları renk seçtinmi kendine Sövdünmü dünya/ya neden ben diye Yaptım bunları yüreğimdeki ellerinle Günaha battım belki ettiğim belalarla Ahım asıcak beni yağlı bir urganla Altımdaki tabureye tekmeyi sen savur Mecalim yok son nefesimdeyim anla İhtimallerle yürüdüğüm yollara bakıyorum Ne kadar gereksiz geliyor artık Kim için tükedildi nafile sözlerim Bakmadın ki arkana hiç bir zaman Geliyordu oysaki topallamış adımlarım Bak yenildik işte zamanı gelince Kalkamadım Duymadın Tek suçu sana vermiyorum o kadar soysuz değilim Belki bir gün özlersin gezdiğin adamlarla Boşver gereksizdim ben zaten yanına Bak şehirler yanıyor Bendenmi bulaştı acaba korları Alevleri gözlerimde bakıyorum sadece Dur bir dakka Beni çağrıyorlar çığlıklarla Bedenimde yanık darbeleri ölüyorum sonunda............. |
can dostum senyor
kütüpaneye benzemiş şiiirin
her satır ayrı ders
şimdi sessizce okuyup öğrenme amcı cahillimin
tebrikler saygılar
karan