AŞKIM HAPİSHANE
Aşkım hapishane, yârim gardiyan,
Kapılar demirli bakamıyorum. Işıklar sönünce duruyor zaman, Düştüğüm girdaptan çıkamıyorum. Çektiğim hastalık nöbeti gibi, Toprağın sulara hasreti gibi, Ferhat’ın dağ delen gayreti gibi; Bir taşını bile sökemiyorum. Bu nasıl talihse olmaz muradım, Ben ona koşarken gelmez bir adım: Gecelerde gizli gizli ağladım; Alıştım acıya bıkamıyorum. Gayrı gerilerde doymadıklarım… Karanlıklar dipsiz, şafaklar yarım. Ben ördüm çileyi, benim duvarım; Kendim yaptım, ama yıkamıyorum. 27.02.2005 İSMAİL ADİL ŞAHİN |