Tarihlere gömülüp düşündüm de şöyle bir,
Size lanet okuyor nice can, nice kabir.

Zekeriyya Nebi’ye iftira eden kafa,
Unutmadı Meryem’i, kin saçtı her tarafa.

Resûl’ü zehirleyen acûze de sizdendi
Kabil’lerin açtığı o kapkara izdendi

Hendek’te kalleşliğin zakkumunu derdiniz
Hakk’a teslim olmayıp boşuna can verdiniz

Bozdunuz Hak Tevrat’ı, Hak İncil’i bozdunuz
Bu kadar yapamazdı sürüye dalsa kuduz.

Abdullah ibni Sebe’ atanız değil miydi?
Fitneleri ekerken o da çok asil miydi?

Fitne, fesat ekerek elde edilen varlık,
Meyveleri düşmanlık, zulüm, elem, kindarlık.

Muhteşem Süleyman’ın mâbedi mahzun şimdi,
Zalimlere geçmesi yıkılmaktan elimdi.

Hazret-i Ömerlerin, kutlu sahabelerin,
Hayran bakışları var her yanında o yerin.

Resûl’ün ayak izi şimdi bizden davacı,
Aksa işgalde şimdi, bize yeter bu acı.

* * *
Cinayetler üreten arz-ı mev’ud hayâli,
Yükledi insanlığa çekilemez vebali.

“Her Gentile ölmeli” madem kendinden değil”
“Üstün ırk”mış üstelik cani, tefeci, sefil.

Oyun parkında bulmuş ölüm o masumları,
Küçücük ruhlarında kalmış hevesler yarı.

Gerçeklere kapalı gözleri kinle dönmüş,
Nice canlar yok olmuş, nice ocaklar sönmüş.

Daha körpe, günahsız giden yüzlerce canın
Sarsıldı feryadıyla ufukları vicdanın.

O canhıraş çığlıklar ağlatırken âlemi,
El çırpıp sevindiniz görmediniz mâtemi.

Sodom ile Gomore görse şaşardı size,
Merhamet bulaşmamış necis yüreğinize.


***

Tefeci ruhlarınız sömürdü değerleri,
Zehirledi, katletti nice asil erleri.

Locanıza set koyan Mustafa Kemal bile
Uğradı hışmınıza tek gücünüzdü hile.

Babil’den İspanya’dan sürüldünüz yetmedi,
İnsanlığa kininiz nedense hiç bitmedi.

Kanuninin kucağı açıldı da ne oldu;
Bir bitmeyen ihanet geldi yurduma doldu.

Mutsuzluk ekenlerin sonu onlara benzer,
Zulmederek gelenler zulüm görerek gider.

Ağlama duvarında kurusun gözyaşınız,
Size lanet okusun, hatta mezar taşınız.

Siz varken bu dünyada şeytana gerek var mı?
Sığmadınız bir yere dünya bu kadar dar mı?

Emaneti çiğnettik affet Allah’ım bizi
Ecdat görse kınardı şu garip hâlimizi


İsmail Âdil ŞAHİN