Sensizliğin hasreti Günden güne eritiyor beni, benliğimi, Seni unutamadım, ama kendimi unutur oldum...
Artık dizeler de benzedi umuduma, Boranlara kapılıp, açık bir şemsiye gibi sürüklendi gökyüzüne. Hasretim kızıl bir güldü, ve güldü, göğe bakıp umudun umutsuzluğuna...
Uçsuz bucaksız dağların eteklerinde, sevda yelleri, eserdi Yüreğimin sancısı öfke, ama; Sevdada izin yoktu öfkeye. Çığ düşerdi çığlıklarla, sevdamın yelleri buz gibi, süpürdü Yüreğimin öfkesi kendineydi...
Ve hasretim, Hücresindeki bir mahkûmun, Direndiği açlık, susuzluktu, Sancılı yüreğimin sevdası...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sancılı Yürek şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sancılı Yürek şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.