YÜZLERYüz gündür yüzümden ayrıyım mutsuzluk benim yüzümden asık suratlılıkta yakışmıyor olsun varsın şu ölümlü dünya geldik bi kere. ölmedik ya. Nedeninde ölümsüz kalırken. Eskiden di; gülümseyen düşlerde hep güzeldi yüzler yüzlerce yürek kıpırtıları dostluktu zamane mevsimlerde gözden ırak olsada görünürdü ruhunda izdüşümü Yüzünü dönmezdi göz kapakları sırlara uykusuz kalsakta çözerdik ahh metabolizmamız sana borçluyuz. Ne çektin sevgimizden. Sesler; yürek fısıltılarıyla çığlık olmaya başladı bağırmazdık usulcaydık kimseyi rahatsız etmek derdimiz değildi yoksa kulak dayanmazdı arzuya. susadıkça sustuğumuz. Her vazgeçimsizlik huyundandı huyu suyuna ark düzgündük insanlığın had safhasında. bu yüzden baştan (sona) çıkarmadık/ aklımızdan sevgiyi bu yüzyıldı; geçen asırdan birkaç ay öncesi yüzeysel aşklar çıldırdı bizim yüzümüzden şimdi. İlkbahar; Zavallı güzelim zerdali ağacım benim bu yüzü göremedi zamanın yüzüne yüzünü döndü hazan sindiremedi içinden dışına zincire vurdu kendini kırağı vurdurur mu hiç zerdalisinin çiçeğine. Herşey ters yüz oldu temiz yürekte efendi bellekte Yüzde yüz emin olduk aşkın acı olduğuna Bilincimiz ve ruhlarımız olgunlaştı İlk nefes ve son nefes arasında yüzleştik güvenin ve aşkın acı yüzüyle Dil alışkanlığı değildi bizde sevgi. işte; bu yüzden güler geçeriz bencilliklere Yüzsüz lere. yusuf engin tekin |