SONSUZ YALNIZLIKÖyle yalnızım ki şu hayatta Dayanılmaz acılarım var zor duruyorum ayakta Yalnızlığım uçsuz bucaksız umman’a benzer Hadi gel de sonsuz yalnızlığımı bitiriver Öyle muhtacım ki bir sıcak nefese Duygularım hapsolmuş görünmez kafese Uzatsam ellerimi beni çekip alır mısın? Sonsuz yalnızlığımı sonlandırır mısın? Karanlık gecelerde tek arkadaşım göz yaşım oldu Saçlarım aklandı, gönlüm yara oldu Bırakmıyor yalnızlık kimbilir kaç yıl oldu Hadi gel artık, ömür defterimde sayfam doldu Alışamadım yokluğuna Sesin,o gülüşün hala çınlar kulaklarımda Şimdi ne kadar ah edip yansamda, ne fayda Sana ’dur gitme’ diyemedimya Zor ah çok zormuş sensizliğe katlanmak Uykusuz uykusuz sabahlamak Yalnız ve paramparça bir yüreğe sahip olmak Bilemezsin ne çok zormuş Seni ne çok sevdiğimi, sensiz kalınca anladım Gelir geçer, nasıl olsa unuturum sandım Bir bilsen hasretinle nasıl yanmaktayım Yolunu gözlemek çok zormuş ETME GEL........ ...............GEL S€ssiz P€ri 4.11.2009 |
Mutlaka yalnızlık vardır temelinde.Her kim olursa olsun, öyle bir an gelir ki yapayalnız olduğunu hisseder.Sesini duyan sadece kendisidir yine.Yalnızlık, aşk gibidir.Kapıyı çalmaz; istediği kadar konaklar..
Bunun için insan kendisiyle barışık olmalıdır hep..
Şiir çok güzel, fondaki müzik çok güzel, mırıldanan ses de çok güzel.Ben de mırıldandım.
Şiiri aldım, gittim..
Yüreğine sağlık Peri..