***MAĞARA VE İNSAN***
Sonu olmayan sonsuz
Uçsuz bucaksız Karanlık ama yaşam dolu Bir mağaradır İnsan… Ve insan, Kendisi bile bilmez Tanımaz kendini. Bir mağaradır insan Farklı hücrelerden oluşmuş Her hücre farklı bir candır Ve girdiğin hücredir kimliğin. İnsan hücresi… Eder seni insan Cani hücresi Cani eder insanı Ve insan, Kendisi bile bilmez Tanımaz kendini Bir mağaranın hücresinde Bilinmez bir yasayla Dolanır durur İnsan. Ve her odası değiştirir İnsanı, Mümin, Müslim. Hayır hayır münafık Değil bre kafir Ve yine insan. Bir mağaradır insan Hücrelerle dolu Bir mağara, Ve karanlıktır hücreler Günahkârdır insan Günah yüklü, canidir… Sonra ışık görür bir hücre Tövbekârdır insan Güzellikler yüklü münzevi bir zahit.. Ve ihlâsla dolu güzellik abidesidir İnsan. Secdeye değer… Ve insan, Kendisi bile bilmez Tanımaz kendini Ve nefsini bilen insan Rabbini bilir Rabbini bilen insan Alemi bilir…kendini/de.. |
Şiirlerinde en beğendiğim şiir bu oldu.Daha şiirsel ve imgeler daha farklı bir hava katmış.İnsanın yeryüzündeki çırpınışları onu değişik karakterlere sokuyor gerçekten.mağaranın ışığı da karanlığı da o...HOŞGELDİN