KALMAMIŞKöye gittim gezdim kırı bayırı O eski günlerin izi kalmamış Aradı gözlerim gülü çayırı Baharı kalmamış yazı kalmamış Berit’in başının sisi nerede Kurumuş akmıyor sular derede Dizilirdi turşu boy-boy cerede Silme-silme un-un, tozu kalmamış Yaylada kevenler, kekik dört bir yan Sümbüller kokardı ağarırken tan Mis gibi ayranı, bal kovan-kovan Tükenmiş arının vız-ı kalmamış Kuzular oğlaklar meleşir idi Sığırlar merada dolaşır idi Gün batımı köye ulaşır idi Dağlarda otlayan yozu kalmamış Kuşlar ötüşmüyor ağaç dalında Kimse dolaşmıyor şimdi yolunda Salını-salını helke kolunda Çeşmeden su çeken kızı kalmamış Akşam ziyareti muhabbet şaka Yürekler temizdi ne kir ne leke Dostlar dostu için hamalken yüke Şimdi o tarakta bezi kalmamış İnsanlar değişmiş hepsi bir âlem Büyüğü küçüğe vermiyor selam Yapmak istesem de iki çift kelam Diller sukut eder sözü kalmamış Gezdim kabristanı baktım taşlara Engel olamadım akan yaşlara Bir an hayal kurdum, daldım düşlere Gözümde dostların pozu kalmamış. Değişmese her şey aynı olsa da Sılayı-Rahimden huzur bulsa da Gitmese gurbete köyde kalsa da Mahir’in dünyada gözü kalmamış Mahir Başpınar / 01.11.2009 |
tebriklerim bolca...
saygilarimla...