adı ayrılık
gidiyorum bir mezarlık kaldırımın da ;
her yer zifiri karanlık ; kaldı yıl dönümümüze 3 cuma adı ayrılık; gözlerim bir toprağın altına gidiyor ; bir semaya ayla merih bile geldi 700 yıl sonra benimkisi acayip bir aşıklık yarasalar uçuşuyor çamlar arasın da gözleri kapalı ; gecede ,, yüreğim kör çarpmıyor hiç bir diriye seviyorum ayrılık gazelleri okuyorum gecede kabirlere .... çağırıyor rüzgar bırak seveme bu senin yaptığın ken dine bir işken ce ; diye..... gidiyorum ölü ler sokağın da bir, ben diri , kim bilir hanginiz terk ettiniz sevğilinizi kimleri yalnız bırasktınız ben gibi; bir sev diğim iğde kokusunu sıkınmış yine mayıs , düşünerekten tek seni yürüyorum ölülerin şehrin de ; ey sevğilim bu sana geldiğim son gezim kabirler için de |