BEN, YALNIZLIK VE YALANLARIM
Ayrılığa iliştirilmiş kavuşmalarımızda,
Yüzümüzde transparan bir gülümseme, Aklımızda utangaç arzular paragrafı, Ayıp şarkılar çalıyordu ellerimizde. Senin yüreğinde İnce ıslıklı adamın fotoğrafı, Benim yüzümde Yıldız gözlü kızın manzumesi, Zamanı hapsetmiştik, mekânın kuytusuna. Ölümcül bir narkozdu, tenlerimizin kokusu. Mutluluğu kucaklıyor, Sahipsiz şiirler fısıldıyorduk. Sonra akrep, ayrılık rakamına dokundu. Yalnızlığa kıvrıldı yollar. Başakların şarkısını duydum. Hüzün koktu rüzgârın nefesi. Göğsümün denizi yanaklarıma döküldü. Sensizliğin Pususuna yakalandım yatakta. Ölüm yokladı eye kemiğimi. Özlemin tel, tel dolaştı saçlarımda. Adını ihtiyar akşamlara yazdım. Gülüşünü kazıdım papatyanın yüzüne. Gözlerinin kuytusunu düşledim, Beyaz ayazda. Bahara sevdanı hatırladım. Seni hatırladım. Sen, güzelliklerin cinası Sen, soluk alışımdaki vezin Sen, ömrümün utangaç öznesi Sen, kaçak bir militan yüreğime asi Sen, en sevimli halimin sebebi Sen, küskün yaşama çaktığım kahkaham Sen, ağlamak, sen gülmek, Sen, sen, sen, sen özlemeksin. Sigara dumanından, Ölüm otlanıyorum şimdi. Şimdi başım yalnızlığın omzunda. Adına hayal diyorum yalanlarımın. Şimdi üç kişi kadeh kaldırıyoruz sevdaya Ben, yalnızlık ve yalanlarım. |